Artykuły z rocznika - Oficjalna Strona Oddziału Świętokrzyskiego PTTK im. St. Jeżewskiego w Ostrowcu Św Al. 3-ego Maja 5, tel. (41) 265-25-24

Idź do spisu treści

Menu główne:

JUBILEUSZ 100-LECIA ODDZIAŁU
Urszula Gomuła

MARYLA ŻAKOWSKA KUSTOSZ MUZEUM PTK W OSTROWCU I JEJ TWÓRCZOŚĆ ARTYSTYCZNA

W 1982 roku do zbiorów Muzeum Historyczno-Archeologicznego w Ostrowcu Św. występującego wówczas pod nazwą Muzeum Regionalne trafiło ponad trzydzieści prac graficznych pochodzących głównie z okresu międzywojennego, których autorką była Maryla Żakowska. Ofiarodawczynią zbioru grafik była Pani Sabina Rekwirowiczowa - żona Tadeusza Rekwirowicza, znanego w okresie międzywojennym członka Zarządu Ostrowieckiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, znakomitego fotografa, kolekcjonera, opiekuna zabytków na terenie powiatu opatowskiego(1).
Osoba Maryli Żakowskiej w sposób nierozerwalny łączy się z działalnością Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego utworzonego w 1913 roku, które po przerwie spowodowanej I wojną światową wznowiło działalność w mieście w 1924 roku. Maryla, a właściwie Maria Cecylia Żakowska urodziła się 22 listopada 1891 roku w Ostrowcu jako córka Jana i Justyny Pauliny z Wołowskich.(2) Ojciec Jan był właścicielem apteki i jednocześnie założycielem Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, którego siedziba mieściła się w jego domu przy ul.Siennieńskiej 34. W latach 1906-1911 pobierała nauki w 8-klasowej Szkole Żeńskiej w Warszawie, przez rok studiowała w Szkole Rysunku A.Wareckiej, a następne trzy lata edukacji spędziła w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w klasie

(1) Zawodowo związany był z Zakładami Ostrowieckimi, gdzie pracował w biurze technicznym. W okresie międzywojennym był autorem wielu projektów budowlanych, m.in. kościółka modrzewiowego przy ulicy Sandomierskiej (1931r.), budynku klubu sportowego przy Zakładach Ostrowieckich (1932r.), czy też bramy - kraty w kościele św. Michała (1936r.). Z Zakładami Ostrowieckimi związany był do 1961 roku, w którym odszedł na emeryturę. Zmarł 19 marca 1962 roku, pochowany został na cmentarzu w Szewnie. Obok niego pochowana została Sabina z Reńskich Rekwirowiczowa zmarła 6 lutego w 1982 roku w Płocku.
(2)Składam serdeczne podziękowanie Pani Alicji Mężyk za udostępnienie materiałów biograficznych dotyczących osoby M.Żakowskiej.

prof. E.Trojanowskiego. W 1916 roku rozpoczęła pracę w ostrowieckich szkołach jako nauczycielka rysunków. W latach 1916-18 pracowała w Gimnazjum Męskim w Ostrowcu, natomiast w latach 1918-23 w Seminarium Nauczycielskim a od 1923 do 1930 roku uczyła w Gimnazjum Męskim noszącym już wówczas imię Joachima Chreptowicza.
Z chwilą rozpoczęcia pracy zawodowej jako nauczycielki zainteresowała się sprawami historii regionu i zabytków przeszłości. Charakter jej zainteresowań i wielkiej pasji związanej z propagowaniem turystyki, poznawaniem wszystkiego co cenne i piękne w regionie związane jest z postacią jej ojca Jana Żakowskiego. Czasopismo „ZIEMIA” z 13 września 1913 roku przekazało wiadomość, że grupa organizatorów i założycieli PTK w Ostrowcu w osobach Jana Żakowskiego, właściciela apteki, ks. Władysława Chrzanowskigo, Aliny Makarewiczówny i Stefana Stachurskiego wystarała się za pośrednictwem Zarządu Głównego PTK o zalegalizowanie pierwszej tego rodzaju organizacji na terenie powiatu opatowskiego. Pierwsze zebranie z udziałem 164 członków odbyło się 12 listopada 1913 roku. Jan Żakowski został wybrany wówczas pierwszym prezesem ostrowieckiego oddziału PTK.(3)

(3)Jeżewski St., Zarys historii Oddziałów PTK. i PTTK. w Ostrowcu Świętokrzyskim 1913-1973, Ostrowiec Św. 1973, s. 6.

Przynależność do tej organizacji i praca społeczna w Polskim Towarzystwie Krajoznawczym była świadectwem patriotyzmu, zwłaszcza w okresie pierwszych lat niepodległości po ponad stu latach niewoli. W takim klimacie wychowywała się Maryla Żakowska, nic więc dziwnego, że w kilka lat po I wojnie światowej, kiedy reaktywowano PTK w Ostrowcu włączyła się w jego działalność. W latach 1926-1939 pełniła funkcję wiceprezesa Zarządu Oddziału PTK. W okresie tym stworzyła pierwsze Koła Krajoznawcze przy Szkole Handlowej, Seminarium Nauczycielskim i Szkole Rzemieślniczej.
W 1926 roku dzięki staraniom działaczy ostrowieckiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego powstało w Ostrowcu Muzeum Ziemi Opatowskiej, które mieściło się przy ul.Górzystej Nr 3 w lokalu ofiarowanym przez Stanisława Saskiego, właściciela miejscowego browaru. 28 marca 1926 roku odbyło się uroczyste otwarcie muzeum. W czasopiśmie „Ziemia” ukazała się informacja o tym zdarzeniu: „ Oddział Ostrowiecki w dniu 28 [marca] otworzył własny lokal, w którym znalazły pomieszczenia cenne okazy z kopalni na Krzemionkach. Rada Główna delegowała na uroczystość otwarcia lokalu Prezesa Al.Jankowskiego, który wygłosił odczyt o Muzeach Amerykańskich. Za twórcę zbiorów i głównego organizatora Oddziału uznają w Ostrowcu p. inż. Radwana."(4)

(4)ZIEMIA. Dwutygodnik Krajoznawczy Ilustrowany Towarzystwa Krajoznawczego Nr 8, z 15 kwietnia 1926r.

Nie wymieniona została Maryla Żakowska, chociaż to właśnie ona wspólnie z Mieczysławem Radwanem pracowała nad stworzeniem muzeum w Ostrowcu, w którym przez 10 lat pełniła funkcje kustosza. Od 1937 roku po wyjeździe M.Radwna z Ostrowca na Śląsk kierownictwo muzeum objęła Maryla Żakowska. W 1930 roku odeszła z pracy w szkolnictwie i od tego czasu zajmowała się wyłącznie problemami muzealnymi. W nowopowstałym muzeum społecznym znalazły miejsce liczne okazy archeologiczne pochodzące z wykopalisk prowadzonych na terenie Krzemionek, Gawrońca, Rudy Kościelnej: wytwory neolityczne, okazy geologiczne i skamieniałości. Maryla Żakowska nie posiadała w zasadzie fachowego przygotowania do pracy w muzeum, w związku z tym naukowego opracowania zbiorów archeologicznych i ich uporządkowania podjął się prof. Włodzimierz Antoniewicz. Dział geologii uporządkował i naukowo opracował prof. Jan Samsonowicz, któremu zawdzięczamy odkrycie neolitycznych kopalni krzemienia pasiastego w Krzemionkach Opatowskich. Początkowo te dwa działy stanowiły podstawę kolekcji Muzeum PTK w Ostrowcu. Dzięki Maryli Żakowskiej powstawać zaczęła również kolekcja związana z kulturą ludową.
Dział etnograficzny zawierał między innymi sprzęty rolnicze, narzędzia tkackie, tkaniny i stroje ludowe, rzeźby w drzewie i oczywiście bogaty zbiór glinianej ceramiki ludowej pochodzący z warsztatów garncarskich Iłży, Denkowa i innych miejscowości pow. opatowskiego. Temat ten szczególnie interesował Marylę Żakowską. W nr 3 miesięcznika „Ziemia” z marca 1938 roku opublikowany został jej artykuł zatytułowany „Denków, ośrodek przemysłu ceramicznego w pow. opatowskim". Przedstawiła w nim dzieje rzemiosła garncarskiego w Denkowie, które po raz pierwszy zaprezentowane zostało w salach Muzeum PTK w 1931 roku. Artykuł ilustrowany został fotografiami cennych obiektów tego działu, m.in. pokazany został dzban cechu garncarzy w Denkowie z 1861 r. oraz polewanica gliniana do ługowania bielizny z 1828 roku. Oba obiekty przetrwały lata wojny (łącznie z innymi eksponatami przewiezione zostały po likwidacji Muzeum przez niemieckie władze okupacyjne w połowie października 1939 roku do Radomia).(5)

(5)Pewną cześć eksponatów ukryli przed Niemcami społeczni opiekunowie Muzeum. Po latach powróciły one do zbiorów utworzonego w 1966 roku Muzeum Regionalnego.

O zbiorach i wystawach przygotowywanych przez Muzeum PTK ukazywały się informacje w „Ziemi” ilustrowanym miesięczniku krajoznawczym. Interesujące są szczególnie dane statystyczne, które dostarczają informacji na temat ilości i rodzajów zbiorów: Muzeum P.T.K. Ostrowiec Świętokrzyski - Muzeum przy ul.Górzystej 3, posiada 8 izb (archeologia, etnografia, historia, numizmatyka, geologia) eksp. 3052 (przyrost 244), frekw. 819 osób. Kustosz Maria Żakowska, ul.Siennieńska 34).(6)

(6)„Ziemia” (ilustrowany miesięcznik krajoznawczy),1938, nr 5-6 /maj-czerwiec/, s. 129.

Na temat wystawy zorganizowanej w grudniu 1938 roku z okazji 20 lecia niepodległości ukazała się obszerna informacja w Nr 12 „Ziemi” z grudnia 1938 roku. Wystawa pod tytułem „Polska w grafice i portret w sztuce medalierskiej" otwarta została przez starostę powiatu opatowskiego W.Bołdoka. Na wystawie pokazano starą i współczesną grafikę wykonaną różnymi technikami: miedzioryty, drzeworyty, litografie, akwaforty. Znaczna jej część pochodziła ze zbiorów muzeum. Jednym z ofiarodawców grafik był m.in. Teofil Kłosiński, znany w okresie międzywojennym regionalista, a także malarz-amator. Bogato prezentował się również portret w sztuce medalierskiej pokazany na licznych polskich monetach, medalach i plakietach. Niewykluczone, że na wystawie zaprezentowane zostały współczesne grafiki Marii Żakowskiej przedstawiające zabytkową architekturę z terenu pow. opatowskiego.
Ostatnia informacja o Muzeum Ziemi Opatowskiej w Ostrowcu Św. pochodzi z maja 1939 roku.(7)

(7) ZIEMIA 1939 nr 5-6 (maj-czerwiec), s. 192.

Jest to sprawozdanie z którego wynika, że liczba eksponatów wynosi 3113 sztuk (w 1938r. przybyło 61). Eksponaty zgrupowane były w działach: etnografii, archeologii, geologii i numizmatyki, eksponowane w 5 salach muzealnych, a frekwencja roczna wynosiła 980 osób. Informacje ukazujące się w „Ziemi” pozwalają przypuszczać, że zbiór muzealiów będących w posiadaniu Muzeum Ziemi Opatowskiej był wcale pokaźny. Zajmując się zabytkami regionu Maryla Żakowska nie tylko starała się zachować je w dokumentacji fotograficznej, ale wykorzystując własne zdolności artystyczne pozostawiła pewną ilość prac graficznych, które stanowią znakomitą ilustrację wielu zabytków architektury z terenu pow. opatowskiego. Intencją niniejszej pracy jest przedstawienie katalogu zbioru grafik i akwarel M.Żakowskiej, będących w posiadaniu Muzeum Historyczno-Archeologicznego w Ostrowcu Św.
Zbiory Muzeum PTK w Ostrowcu według informacji przekazanych przez Stanisława Jeżewskiego przedstawiały w 1932 roku ogólną wartość zarejestrowaną w księgach inwentarzowych w wysokości 12. 481,70 zł.(8)

(8)Jeżewski St., Zarys dziejów PTK i PTTK w Ostrowcu Św. 1913 - 1973, Ostrowiec Św. 1973, s. 26.

Jak na owe czasy była to kwota niemała. Obejmowała ona wartość zbiorów z działu kultury i sztuki, archeologii i geologii, działu fotograficznego i zbiorów bibliotecznych. Najwyższą wartość zarejestrowano w dziale numizmatyki obejmującego m.in. tzw. skarb kunowski odkryty w 1931 roku w fundamentach dawnego kościoła św.św. Szymona i Judy (rozebrany w 1824 roku) na posesji braci Kowalskich. Skarb wyceniony został na kwotę 3. 168 zł. Dział kultury i sztuki oszacowany był na kwotę 1.574,90 zł, dział fotograficzny wyceniony był na 1.500 zł, archeologiczny i geologiczny na 1.400 zł. Biblioteka oraz wyposażenie oszacowane zostało na kwotę 4.118 zł.
W skarbie kunowskim znajdowały się monety pochodzące od XV do XVIII wieku, a m.in. dukaty głównie z terenów Republiki Zjednoczonych Prowincji Niderlandów (dziś obszar Holandii) oraz talary srebrne pochodzące głównie z Niderlandów Hiszpańskich (obecnie Belgia). W skarbie kunowskim znalazły się również w dużych ilościach monety polskie z okresu panowania Jana Kazimierza. Niewielką część zbiorów numizmatycznych stanowiły polskie wczesnośredniowieczne monety pochodzące ze skarbu odkrytego w Karczmiskach. Skarb kunowski należący niegdyś do Muzeum Ziemi Opatowskiej w Ostrowcu znalazł się po latach w zbiorach powstałego w 1966 roku Muzeum Regionalnego (obecnie Muzeum Historyczno-Archeologiczne w Ostrowcu Św.). Ocalał on dzięki Maryli Żakowskiej, która po wkroczeniu Niemców do Ostrowca we wrześniu 1939 roku ukryła ten cenny skarb zakopujac na terenie posesji przy ul. Siennieńskiej. Po wojnie zbiorem numizmatycznym opiekowali się kolejno Tadeusz Rekwirowicz i Stanisław Jeżewski. Ponieważ w ostrowieckim oddziale PTTK nie było warunków do bezpiecznego przechowywania tak cennej obiektów, kolekcja powędrowała jako depozyt do ówczesnego Muzeum Świętokrzyskiego w Kielcach, by powrócić ponownie do Ostrowca w 1966 roku w momencie utworzenia w mieście muzeum, które w swym pierwotnym założeniu miało być kontynuacją przedwojennego Muzeum Ziemi Opatowskiej. Zachowała się również jako jedyna księga inwentarzowa działu numizmatycznego.
Brak podstawowej dokumentacji muzealnej czyli ksiąg inwentarzowych ogranicza możliwość poznania pozostałych zbiorów tego muzeum. Nie jest możliwe określenie jak duża ilość obiektów zaginęła. Do zbiorów ostrowieckiego muzeum powróciła większość zabytków archeologicznych i nieliczne obiekty wiązane z historią i kulturą regionu: m.in. obsyłanka cechu szewskiego z Ostrowca z 1636 roku, cechu szewskiego z Denkowa z 1833 r., sztandar z Powstania Styczniowego, nieliczne egzemplarze księgozbioru muzealnego, którego wartość wynosiła 2.080 zł.(9)

(9)Jeżewski Stanisław, Zarys historii Oddziałów PTK i PTTK w Ostrowcu Św. 1913-1973, Ostrowiec 1973, s. 26.

Nieznany jest los wielu obiektów wymienionych w cytowanej pracy St.Jeżewskiego dotyczący zbioru grafiki Falka, Puffendorfa czy Ordy, wyrobów rzemiosła artystycznego, dokumentów i pieczęci cechowych, pamiątek z okresu powstania styczniowego. W pierwszych latach powojennych nie było klimatu do reaktywowania dawnego muzeum dlatego też wiele zabytków, które w czasie wojny przechowywali społeczni opiekunowie uległo rozproszeniu. Sama Maryla Żakowska nie znajdując żadnego zatrudnienia w Ostrowcu przez krótki okres udzielała prywatnych lekcji rysunków. Przyczyniła się jednak wspólnie z innymi przedwojennymi działaczami PTK do reaktywowania w 1948 roku Ostrowieckiego Oddziału tego towarzystwa. W 1949 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie przez krótki okres pracowała w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym w komisji likwidacyjnej Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. Od 1952 roku do momentu przejścia na emeryturę w 1966 roku pracowała w Centralnej Bibliotece PTTK w Warszawie. Zmarła 22 lipca 1972 roku w Warszawie, pochowana została w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Powązkowskim.
Niekwestionowaną zasługą Maryli Żakowskiej był jej udział w tworzeniu i gromadzeniu zbiorów Muzeum Ziemi Opatowskiej PTK w Ostrowcu Św. oraz propagowanie ruchu turystycznego na terenie regionu świętokrzyskiego. Tworzyła go oczywiście wspólnie z innymi działaczami Oddziału PTK jak Mieczysław Radwan, Waleria Makarewiczówna, Tadeusz Rekwirowicz czy Teofil Kłosiński, którzy podobnie jak ona byli zafascynowani zabytkami i przeszłością regionu. Była to w zasadzie praca społeczna, ale mimo wielu trudności traktowano ją z wielką pasją. Środki na utrzymanie muzeum były nader skromne, pochodzące ze składek członkowskich i okresowych dotacji z miejscowej Rady Miejskiej i Zakładów Ostrowieckich.
Trudno jest dziś ocenić twórczość artystyczną Maryli Żakowskiej na podstawie prac zachowanych w zbiorach Muzeum Historyczno-Archeologicznego w Ostrowcu Św. Z pewnością wiele przykładów jej twórczości znajduje się w prywatnych zbiorach osób, z którymi w przeszłości utrzymywała bliskie kontakty. Przechowywane w zbiorach muzeum grafiki i akwarele stanowią z pewnością skromny dorobek jej działalności artystycznej. Można je podzielić na pewne grupy. Pierwszą, z pewnością najistotniejszą, stanowią grafiki wykonane najczęściej techniką drzeworytu, których tematyka obraca się przede wszystkim wokół zabytkowej architektury kościelnej, głównie z terenu pow. opatowskiego.
Grafiki nie posiadają datacji ale można przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że powstawały przede wszystkim w latach 30-tych XX wieku. Drugą grupę stanowią akwarele, z których kilka powstało w okresie jej edukacji w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Trzecia to barwne batiki skomponowane w formie wielkanocnych kart świątecznych. Te ostatnie powstały także w czasie II wojny światowej.
Niewielkie dziełka, w większości drzeworytnicze, przy bardzo powściągliwej kresce odznaczają się niesłychanie precyzyjnym oddaniem przedmiotu. Dotyczy to zwłaszcza architektury, która nie ulega artystycznym zniekształceniom, jest zaś oddana z pełną świadomością przestrzennych proporcji. Rzeczą uderzającą jest umiejętność wydobywania światłocienia. Ze zrozumiałych względów technicznych ów światłocień jest zdecydowany. Mamy bowiem do czynienia ze skrajnym kontrastowaniem bieli i czerni. Linie architektoniczne zmiękcza autorka wkomponowując elementy natury jak drzewa, obłoki. W tej konwencji wyłania się kolejna płaszczyzna kontrastów pomiędzy architekturą, a pozostałymi składnikami grafiki.
W zachowanym w muzeum zespole prac M.Żakowskiej zwraca uwagę kilka grafik o tematyce religijnej wykonanych techniką drzeworytniczą, między innymi w znakomitej diagonalnej kompozycji grafika przedstawiająca Świętą Rodzinę. Grafika ta operuje zdecydowaną czernią tła, natomiast treść wyłania się poprzez wydobycie bielą zarysów konturów twarzy, szat i pozostałych elementów. Niewykluczone, że autorka uległa wpływom bliżej nieznanych dzieł sztuki. Nie mniej jednak uroda tego małego dziełka sztuki jest uderzająca swym pięknem estetycznym i emanującymi wartościami duchowymi. Podobnie można scharakteryzować pozostałe dwa tematy: przetworzenie obrazu Matki Boskiej Sulisławskiej i postać Św. Onufrego. Właśnie te dwie prace zawierają w sobie, zwłaszcza w części dekoracyjnej, inspirację sztuką ludową. Przekłada się ona w zastosowaniu ornamentyki geometrycznej w połączeniu z elementami roślinnymi o bardzo płynnej dynamicznej formie. Podobnie artystka interpretuje karty świąteczne wykonane techniką batiku. Są to prace wykonane na bibułce, treścią nawiązujące do Świąt Wielkanocnych. Mamy tutaj pisanki wielkanocne i Chrystusa ukrzyżowanego. Zastosowana technika ze swej natury ogranicza paletę wypowiedzi artystycznych, tym nie mniej ascetyzm w formie nie odbiera batikom ich naturalnego uroku.
Jakby celowo podkreślała autorka ludową prostotę kart świątecznych ograniczając się do podstawowych kresek i plam w kilku barwnych konwencjach.
Z okresu edukacji w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pochodzą trzy prace akwarelowe M. Żakowskiej z lat 1913-1916. Praca datowana na 1913r. przedstawia fragment warszawskiej Starówki o nie najlepszej kompozycji i niezbyt właściwym wyczuciem barwy, druga zaś z datą 1916r. jest zapewne wprawką artystyczną, ponieważ została namalowana na obu stronach kartonu. Uwagę zwraca zwłaszcza pejzaż wiejski z kościółkiem, gdzie autorka nie zachowała do końca umiaru w korzystaniu z akwarelowej palety. Tym samym praca, pomimo, że kompozycyjnie dosyć dobra zatraciła swoją lekkość. Namalowana na odwrotnej stronie kartonu martwa natura z kwiatami dowodzi o opanowaniu techniki akwarelowej przez wykorzystanie naturalnego tła i rozmyciu farb. Podobna rzecz się ma z kolejnymi akwarelami, wśród których za dojrzałą artystycznie uznać można akwarelę z sosnami w otwartym pejzażu. Z lat 30-tych pochodzą trzy kompozycje kwiatowe, w których wyczuwa się żywe tradycje secesji. Dotyczy to zwłaszcza dwóch rysunków lawowanych „Storczyki” i „Gałązka forsycji”. Finezyjna linia przeplata się z bardzo ostrożnym kolorem, w którym wyczuwa się żywotność roślin, ich naturalną miękkość i świeżość.
Zachowany w zbiorach muzeum zespół prac M. Żakowskiej jest zapewne skromnym fragmentem jej twórczości, tym nie mniej już na tej podstawie można wysnuć wniosek, że autorka podejmując się różnych technik osiągnęła w rezultacie najlepsze wyniki w linorycie i drzeworycie. Nie obce jej były szerokie inspiracje architekturą i kulturą ludową, co było bezpośrednio związane z jej zainteresowaniami i pełnioną funkcją kustosza muzeum.

Wykaz zastosowanych skrótów:
jap. - japoński / japońska
l.d. - lewy dolny
nr inw. - numer inwentarzowy
oł. - ołówek
p.d. - prawy dolny
rys. - rysunek
Sygn. - sygnowany
Sz. - dział Sztuki Muzeum Historyczno-Archeologicznego
tech. - technika

KATALOG

1. Wąchock - Klasztor O.O. cystersów.
Papier, linoryt, 19 x 10,5 cm
Sygn. oł. p. d. „ M. Żakowska", napis l. d. „Wąchock"
nr inw. 282/ Sz

2. Św. Katarzyna - Klasztor
Papier, linoryt, 18, 5 x 16 cm
Sygn. oł. p. d. „ M. Żakowska"
nr inw. 283/ Sz.



3. Klimontów -Kościół klasztorny podominikański p.w. N.P.Marii i św. Jacka
Papier, drzeworyt barwny, 23 x 14,5 cm
Sygn. oł. p. d. „ M. Żakowska", napis l. d. „ Klimontów - Klasztor"
nr inw. 284/Sz



4. Klimontów - kościół parafialny pokolegiacki p.w. św. Józefa
Papier, drzeworyt, 25 x 14,2 cm
Sygn. oł. p. d. „ M. Żakowska", napis l. d. „ Klimontów"
nr inw. 285/ Sz


5. Łagów - kościół p.w. św. Michała Archanioła
Papier jap., drzeworyt, 25,9 x 16,8 cm
Sygn. oł. p.d. „M.Żakowska", napis l.d. „Łagów"
nr inw. 292/Sz

6. Opatów - kapliczka - św. Jan Nepomucen
Papier, drzeworyt barwny, 21,5 x 16 cm
Sygn. oł. p.d. „M. Żakowska", napis l.d. „Opatów - kaplica"
Nr inw. 286/Sz


Opatów - Kapliczka ze św. Janem Niepomucenem (kat. 6)


7. Ściborzyce - kapliczka przydrożna
Papier jap., drzeworyt, 14 x 17 cm
Sygn. oł. p. d. „ M. Żakowska", napis, l.d. „Ściborzyce"
nr inw. 288/Sz


8. Trójca - drewniana dzwonnica z XVIII w.
Papier jap., drzeworyt , 16,7 x 11, 5 cm
Sygn. oł. p.d. „ M.Żakowska", napis l. d. „ Trójca"
nr inw. 289/Sz

9. Tarczek - Na pacierze
Papier jap., drzeworyt barwny, 17 x 18,5 cm
Sygn. oł. p. d. „ M.Żakowska", napis l. d. „ Tarczek Na pacierze"
nr inw. 291/Sz

10. W Betlejem
Papier, drzeworyt, 19,5 x 14 cm
Sygn. oł. p. d. „ M.Żakowska"
nr inw. 295/Sz


W betlejem (kat. 10)

11. Matka Boska Sulisławska
Papier jap., drzeworyt, 20,5 x 17 cm
Sygn. p. d. „ M. Żakowska", napis l. d. „MB Sulisławska"
nr inw 293/Sz

12. Święty Onufry
Papier jap., drzeworyt barwny, 24,5 x 13 cm
Sygn. oł. p.d. „ M.Żakowska", napis l.d. „św. Onufry"
nr inw. 287/Sz

13. Wysocice
Papier, akwaforta, 9,5 x 12 cm
Sygn. oł. p.d. „ M.Żakowska", napis l.d. „Wysocice"
nr inw. 298/Sz

14. Kapliczka
Papier, linoryt, 11 x 12 cm
Sygn. oł. p.d. „ M. Ż."

15. Winieta graficzna z zamkiem w kartuszu
Papier, drzeworyt, 7,4 x 7 cm
Sygn. p.d. „M. Żakowska"
Nr inw. 294/Sz


Winieta graficzna z zamkiem w kartuszu (kat. 15)

16, 17, 18 Winiety graficzne z motywem roślinnym
Papier jap., drzeworyt, 10 x 8, 7,5 x 11,3, 6 x 17 cm
Sygn. p.d. „M. Ż."
Nr inw. 281/ 1-3/Sz


19. Zielony pejzaż
Papier, drzeworyt barwny, 11 x 15 cm
Sygn. p.d. „M. Żakowska"
Nr inw. 296/Sz

20. Motyw z okolic Solca
Papier, tech. mieszana, kolorowana, 12 x 16,3 cm
Sygn. oł. „M. Żakowska"
Nr inw. 290/Sz

21. Chrystus na krzyżu - karta świąteczna
Bibuła, batik, 13 x 10 cm
Sygn. oł. p.d. „ M. Żakowska"
nr inw. 299/Sz

22. Pisanka Wielkanocna -karta świąteczna, 1924r.
Papier, akwarela, 11,5 x 10 cm
Sygn. „M - Ż"
Nr inw. 300/1/Sz

23. Pisanka Wielkanocna - karta świąteczna, 1942r.
Bibuła, batik, 10 x 9 cm
Sygn. oł. p.d. „M. Żakowska"
Nr inw. 300/2/Sz

24. Pisanki Wielkanocne w koszyczku
Papier, batik, 11 x 11,5 cm
Sygn. „M - Ż"
Nr inw. 300/3/Sz

25. Pisanki Wielkanocne
Papier, batik, 8 x 8 cm
Sygn. oł. p.d. „M.Żakowska"
Nr inw. 300/4/Sz

26. Stare Miasto w Warszawie, 1913r.
Papier, akwarela, 17,5 x 24 cm
Sygn. p.d. „Maryla Żakowska / Warszawa 1913"
nr inw. 304/Sz

27. Martwa natura z kwiatami i jabłkiem, 1916r.
Papier, akwarela, 20 x 13,5 cm
Sygn. l.d. „M. Żakowska/Ostrowiec 1916"
Nr inw. 306/a/Sz

28. Pejzaż wiejski z kościółkiem.
Papier, akwarela, 20 x 13,5 cm
Sygn. p.d. „ M. Żakowska"
Nr inw. 306/b/Sz

29. Krokusy w doniczce.
Papier, akwarela, 19,5 x 13,5 cm
Sygn. p.d. „MŻ"
Nr inw. 307/a/Sz

30. Pejzaż z sosną.
Papier, akwarela, 19,5 x 13,5 cm
Nr inw. 307/b/Sz

31. Pejzaż z sosnami.
Papier, akwarela, 31 x 21 cm
Sygn. p.d. „M. Żakowska"
Nr inw. 305/Sz

32. Storczyki, 1930r.
Karton, rys., tusz, akwarela, 20 x 13,5 cm
Sygn. p.d. „MŻ"
Nr inw. 308/Sz


Storczyki (kat. 32)

33. Gałązka forsycji, 1930r.
Karton, rys. lawowany, akwarela, 16 x 11 cm
Sygn. oł. p.d. „MŻ 30"
Nr inw. 301/Sz

34. Irysy, 1939r.
Bibuła, akwarela, 13,5 x 11,5 cm
Sygn. oł. „M.Żakowska, 1939"
Nr inw. 302/Sz

35. Szkic do rzeźby Chrystusa, 1945r.
Kalka techniczna, rys., ołówek, kredka, 30,3 x 23 cm
Sygn. p.d. „M. Żakowska, 1945"
Nr inw. 303/Sz

36. Motyw z Bukowiny.
Papier, akwarela, 12,5 x 16,5 cm
Sygn. oł. p.d. „M.Żakowska"
Nr inw. 309/Sz

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego